In mijn vorige post vertelde ik over mijn burn-out en hoe die het beste aangepakt kan worden, zodat het niet terugkomt.
Maar wat is eigenlijk een burn-out, hoe herken je dat?
Daar zijn zoveel verschillende signalen voor, dat je kunt denken “ja iedereen heeft wel es wat”. En dat is ook zo, alleen als het continu is, niet overgaat én het alleen maar heftiger wordt, dan is er toch echt wel iets aan de hand. Helemaal als er steeds meer vage klachten bij komen.
Zo was ik doodmoe, niet vooruit te branden. Daarnaast werd ik onredelijk emotioneel: kon uit het niets in een heftige huilbui uitbarsten, zonder dat ik zelf begreep waarom.
Ik kon uren voor me uitstaren. Voor mijn omgeving leek het alsof ik niets deed, terwijl mijn brein overuren maakte en er een achtbaan leek te gieren in mijn hoofd.
Dat maakt je moe, uitgeput! Dat maakt je ook onzeker, want ik was toch die sterke nuchtere vrouw? Ik herkende mezelf niet meer.
Nu weet ik: zolang jij de signalen negeert, en maar door blijft gaan, gaat je lijf alleen maar meer signalen geven, totdat jij op de rem trapt.
Maar hoe doe je dat, op de rem trappen? Daarover een volgende keer meer.
De signalen van een burn-out zijn divers en komen in verschillende gradaties. Om het voor jezelf helder te krijgen, heb ik een burn-out test gemaakt. Je kunt dan van de 50 signalen (jazeker 50!) aangeven of je er last van hebt, en zo ja, in welke mate.
Je ontvangt van mij dan een persoonlijke analyse, geen geautomatiseerd bericht. De signalen zijn in rubrieken verdeeld, zodat ik een goed beeld krijg.
Deze burn-out test is ook interessant voor jouw omgeving, want voor hen is het vaak lastig om jou te begrijpen.
Laat ze maar eens zien waar je last van hebt of kunt hebben.
Wellicht is het ook een eye-opener voor jou!
